سرآغاز

خوب ، دیگه تمبلی بسه. گرچه میخواستم از همون ۱شنبه (بزن بریم)شرو کنم نوشتن، اما این کارها که امون نمیدن بابا، هی میریزن سر آدم. کار خونه، نظافت، شرکت، درس،دانشگاه . . . مرررررررررررررردم

حالا چی میخوام بنویسم:
راستش، همیشه اون چیزی رو که آدم میخواد و اون چیزی که میدونه درسته، لزوما یکی نیسنن. (میدونم غیب نگفتم!) . اما مساله اینه که خوب بابا، ما هم دل داریم. دلم میخاد یه کاری بکنم، مثلا اگه دست من بود، دلم میخواست همین الان برم ترتیب هرچی آخوند هست رو بدم و شرشون رو از سر این مملکت هم کنم ( دم آتاتورک گرم) دلم میخواد یه شبه این حکومت بره و ایران بشه بهشت. دلم میخواد...
خوب، اینها تموم نمیشه، نمیدونم تا چندسالگی این دلم میخوادها ادامه پیدا میکنه. فقط میدونم که هر سال که میگذره، من احساس میکنم که بهتر میبینم و این حرفها رو فقط میتونم تو خواب بهشون فکر کنم و نه بیشتر. البته منظورم این نیست مه هیچ کدومشون عملی نیستن، اما خوب میدونم که بعضیشون رو اگر بخوام واقعا در کشوری مثل ایران اجرا بشن، بدون کم و کاست، خود من مطمعنا نمیبینمشون)مگه اتفاقات مهمی در دانش پزشکی و افزایش طول عمر بیفته!(.
خلاصه اینکه اینجا دلم میخواد که بنویسم چی دوست دارو اتفاق بیفته و چه چیز رو درست میدونم که باید بشه تا از لحاظ منطقی عملی و درست باشه. مثلا اینکه درسته که از ۷۶ ما رفتیم گلوی خودمون رو پاره کردیم، وقت گذاشتیم،کتک خوردیم و ... و دلمون میخواست هر چه زودتر -تا ما تو دانشگاه بودیم - بشیم کشور دمکرات، اما خوب بابا نمیشه دیگه! حالا حالا ها کار داریم. باید خیلی کار کنیم رو خودمون. نمیخوام بگم چپیهای اسلامی بیشتر نمیتونستن (این دیگه خیلی تکراریه) که میتونستن، فقط باید بدونیم که ما اگه ظرفیت داشتیم، (یعنی جامعه) اونها رو مجبور میکردیم.

کم کم بازم توضیح بیشتر در این باره میدم. الان فقط احساس میکنم که پدرم در اومد این ۴خط رو فارسی تایپ کنم. بابا ما رو چه به این کارا!

حالا تا این صفحه رو کاملش کنم(که خیلی وقت میگیره و پدر در میاره) بعضی مطالب رو که خیلی جالبند میگذارم قاطی مطالب خودم. اما بزودی جداشون میکنم. منهای اونهایی که تو ایران به سایتشون دسترسی نیست که تمام مطلب رو همینجا برای بقیه هم چاپ میکنم)البته با ذکر ماخذ!(