حرکت به جلو

این روزها ایران داره از اون حالت سکونی که داشت، خارج میشه. منظورم همون حالتیه که از ۲۳ تیر ۷۸ شروع شد و با جریانات مجله موج و دستگیری‌های بعد از اون و عملا خارج کردن و یا متوقف کردن جنبش دانشجویی، به اینجا رسید که در اسفند پارسال ، علی‌رغم رد صلاحیت تعداد زیادی از نامزدهای انتخابات و تحصن نمایندگان در پی آن، هیچ حرکتی از همان نیرویی که عملا ۲ خرداد رو بوجود آورد ، دیده نشد

این تغییر وضعیتی که صحبتش را می‌کنم، به وضوح در نامه انجمن دفاع از آزادی مطبوعات به سیدعلی و در پی اون سخنان دیروز (یکشنبه) کروبی در مجلس نمایان است. همچنین برنامه‌های اخیری که بعد از مدتی بی‌تحرکی در دانشگاه ها به راه افتاده که آخری آنها بررسی علل شكست گفتمان دوم خرداد در دانشگاه اميركبير بود که در آن افشاری و جلائی‌پور مستقیم و بی‌پرده سخن گفتند. از آنجا که علی عملا موتور حرکتهای دانشجویی قبل از دستگیریش بود و با توجه به دید او به دمکراسی و توانایی قابل تحسینش در سازماندهی و خط دهی به افراد فعال، من جدا امیدوارم که حرکتی جددی به جلو شروع شود

گرچه همونطور که گفتند، احتمالا تا مدتی بیشتر حرکات مدنی را شاهد خواهیم بود ولی به اعتقاد من به دو دلیل این حرکات نیز اثری کاملا مشابه حرکات سیاسی خواهند داشت. اول اینکه ارتقا فرهنگی و مدنی زیربنای تغییرات سیاسی هستند و باعث میشوند که پیشرفتهایی که به دنبالشان هستیم نهادینه شوند و درست اعمال شوند. دوم اینکه این حکومت برخلاف خیلی از حکومتهای استبدادی، حریم خصوصی افراد را هم رعایت نمی‌کند و عملا همه چیز را جنبه‌ای سیاسی بخشیده. در نتیجه چنین سیاستی، پیشرفت د زمینه حل مشکلات اجتمایی ، خود فعالیتی سیاسی است و از این جهت نیز مثبت خواهد بود

خلاصه اینکه بنظرم باید منتظر تحولاتی در روزهای آتی باشیم و در پی آن تغییرات اجتماعی را تا مدتی بعد شاهد باشیم